Een Canadees heeft zijn eigen vrouw ontworpen. De ingenieur is drieëndertig jaar, briljant, knap, maar ook wanhopig en eenzaam.
Hij maakte haar voor een schamele dertienduizend euro. En geef toe, dat is een koopje. Als je de glossy magazines mag geloven, moet een cadeau om ermee te scoren al minstens honderd euro kosten. Reken maar uit over een heel leven.
Eenzame Canadees heeft zichzelf geen kat in een zak gemaakt. Zijn robotvrouw zal voor altijd een gave huid en een strak figuur hebben. De ideale vrouw! Ze kan praten, het weer voorspellen en reageren op pijnprikkels, genoeg om een eenzame door de feesten te helpen, nietwaar?
Robot lady heeft geen vakantie, eten of rust nodig en ze kan 24 uur per dag werken. Terwijl de koopkracht steeds verder afneemt, zijn dat allemaal geen onbelangrijke kwaliteiten. “Ze is de ideale vrouw”, pocht Eenzame Canadees. De ideale vrouw is van alle tijden, in alle gedaanten zullen we maar zeggen.
Zijn robot is nog altijd maagd en hij heeft zichzelf verboden om met haar te seksen. Maar ware liefde wacht, toch? Voorzienig als hij is, heeft hij alvast sensoren voorzien in haar intieme delen. Voor als de nood het hoogst is… En zelfs dan zal ze hem met haar lieflijk robotstemmetje terechtwijzen: “I do not like it when you touch my breasts”.
Eenzame Canadees heeft een gat in de markt ontdekt. Een partner zonder gedoe. Nooit meer alleen met kerst, op oudejaarsavond, op je verjaardag en op alle andere dagen waarop een eenzame eenzamer dan anders is. Ze kan zelfs toast smeren. Wat wil je nog meer, eenzame?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten