Niet alleen is de mensheid goed op weg om zijn eigen soort naar de verdoemenis te helpen, het overige leven op de planeet wordt ook bedreigd. Elke week haalt er minstens een onheilsbericht over de precaire toestand van fauna en flora het nieuws.
Treffende voorbeelden van hoe een destructieve omgeving zowel mens als dier kan bedreigen, kunnen we vinden in Afrika. De talloze conflicten die er heersen richten niet alleen een ravage aan onder de burgerbevolking, maar ook in de vele natuurparken die het continent rijk is.
Zowiezo staan de rangers die deze parken onder hun hoede hebben vaak met beperkte middelen voor een schier onmogelijke taak. De situatie wordt helemaal onhoudbaar als de stropers niet alleen de dieren viseren (zowel voor hun voedselvoorziening als om met bijvoorbeeld het buitgemaakte ivoor hun strijd te financiëren), maar tevens met grof geschut de bewakers aanvallen.
Een specifiek geval dat me de laatste maanden gefrappeerd heeft, is dat van de berggorilla's in Oost-Congo. De met uitsterven bedreigde apensoort fascineert dankzij haar herkenbaar menselijke gedrag en karakters ieder die haar observeert. Denk aan Dian Fossey.
Niet dat de rebellenbewegingen die Noord-Kivu onveilig maken zich daardoor laten vertederen. De voorbije tijd heb ik berichten opgevangen dat de primaten door de rebellen niet alleen gedood worden omwille van hun vlees, maar vaak zelfs gewoon uitgemoord zonder reden. Of nog schokkerender, gebruikt als levend schild bij gevechten.
href="http://www.flickr.com/photos/mrflip/94551811/">Twee weekends geleden (04/10) stond er in Zeno, een katern van De Morgen, een reportage over het Virungapark in Oost-Congo, waar 200 van de nog slechts 700 resterende berggorilla's leven. Daar doen lokale opzichters onder leiding van de Belgische directeur Emmanuel de Merode hun uiterste best om de gorilla's te beschermen.
De toon van het artikel was erg hoopvol, ondanks de dreiging van gevechten, moorden en plunderingen die de dorpen in het park teisterden. De Merode sprak bevlogen over zijn plan om geld in te zamelen met behulp van live beelden van de babygorillawezen die in hun basiskamp opgevangen zouden worden.
Met andere woorden, één van de zeldzame reportages waar je ondanks alles toch een goed gevoel aan overhoudt. Die je hoopvol stemmen over de toekomst van de aarde. Die je zelfs achterlaten met bewondering voor de volharding en gedrevenheid die sommige mensen bezitten om schijnbaar hopeloze toestanden toch nog een positieve wending te geven.
Nuja, tot ik enkele dagen later de krant onder ogen kreeg. Het zijn niet meer enkel de rebellen van Nkunda die de streek onveilig maken. Ze hebben hulp gekregen van het Rwandese regeringsleger en er zijn hevige gevechten uitgebroken met het Congolese regeringsleger, dat eerder aan de verliezende kant lijkt te zijn.
Er is gestreden op honderd meter van het basiskamp van de Merode, waardoor hem en zijn parkwachters geen andere keuze werd gelaten dan te evacueren. Zijn dromen lijken in een klap weggeveegd en er blijft niets anders over dan te hopen. Hopelijk vernietigen de rebellen en Rwandezen het hoofdkwartier niet. Hopelijk verplaatsen de gevechten zich snel naar een gebied buiten het Virungapark. Hopelijk slaagt het Congolese leger erin de vrede op het hele grondgebied te verzekeren. Hopelijk blijven de gorilla's ongedeerd.
Maar dit begint al te naïef te klinken. Ik ben geen zeven meer en weet ondertussen wel dat wereldvrede een illusie is. Jammer
2 opmerkingen:
Ik vind jouw opmerking "Hopelijk verplaatsen de gevechten zich snel naar een gebied buiten het Virungapark. Hopelijk blijven de gorilla's ongedeerd." nogal... stom. Ik hoop dat de gevechten zich niet zullen verplaatsen, maar dat er een einde aan komt.
En als wereldvrede dan toch een illusie is (zoals jij beweert), laat ons dan maar allemaal stoppen met 'geven om' en 'strijden voor'. En laat ons dan vooral NIET bij onszelf beginnen. Het werk van zoveel vrijwilligers waar dan ook ter wereld is dan ook nutteloos, want wereldvrede... dat is toch een illusie.
Mja, ik ben nu eenmaal eerder pessimistisch ingesteld. De bedoelde teneur van het stukje dat je aanhaalt was ook wel dat ik hoop dat de gevechten stoppen.
Ik blijf er echter bij dat wereldvrede nooit meer dan een utopie zal zijn, daarvoor zijn er teveel machtige personen die enkel hun eigenbelang voor ogen hebben. Wat niet wegneemt dat de rest het ook maar gewoon moet opgeven, dat we niet moeten streven naar dat ideaal, zelfs al is het onbereikbaar. Hoewel het misschien onmogelijk is om de problemen van de hele wereld op te lossen, als de levensomstandigheden van honderd mensen verbeteren, is dat ook al een lovenswaardige prestatie. Ik heb heus veel bewondering voor vrijwilligers en beroepuitoefenaars die zich actief inzetten om de wereld te verbeteren.
Een reactie posten